Witam. Mam kilka pytań..chce wyrównać ściany w starej kamienicy płytami gk. Problem polega na tym , że stelaż pod płyty odpada z powodu bardzo małego mieszkania, zostaję klejenie..i teraz czy musze skuwać cały tynk, czy wystarczy skuć do cegly tylko w miejscach gdzie będzie klej, czyli co około 30-40cm obkuć placki około 10cm średnicy?..tynk ma około 1.5-2cm. Dam zlecenia na zabudowę poddasza płytami GK, 251-500m², Toruń. Zakres prac: zabudowa płytami G-K poddasza, wykonanie sufitu podwieszanego, montaż płyt G-K na profilach, klejenie płyt G-K, wykonanie ścianek działowych z płyt G-K Rodzaj obiektu: Strych kamiennicy Powierzchnia prac: 251-500m² Informacje Zapytanie o zabudowę Klejenie plastiku czasem może być trudne, a nawet z wynikiem negatywnym, ponieważ element może nie być oznaczony, z jakiego tworzywa sztucznego został wykonany, albo może być błędnie oznaczony. Na rynku jest niezwykle dużo przedmiotów wykonanych z plastiku. Pojawiają się nowe tworzywa stanowiące mieszaninę innych. W przypadku płytek klinkierowych zaleca się klejenie w sposób zapewniający 100% kontaktu z podłożem. (Nie na "placki", czyli bez pozostawiania wolnych przestrzeni). Uwaga: Płytki będą odpadać, jeśli nie zastosujemy fugi i płytki będą kładzione na tzw. styk. Rozpocząć układanie od dołu ściany. . Nie do końca powinno się jednak traktować płyty gipsowe klejone do ściany jako alternatywę dla tradycyjnych tynków. Przede wszystkim płyty charakteryzują się gorszą izolacyjnością akustyczną oraz większa wrażliwością na działanie klejenia płyt gipsowych do ściany nazywana jest czasami również suchymi tynkami można przyklejać płyty gipsowo-kartonowe do ścianyNie zaleca się takiego wykończenia ścian w pomieszczeniach narażonych na wilgoć, jak łazienki, pralnie, kuchnie, garaże, pomieszczenia gospodarcze itp. Co prawda dostępne są na rynku płyty o zwiększonej odporności na wilgoć (popularnie określane jako płyty „zielone”), jednakże zaleca się raczej ograniczyć ilość zabudów gipsowych w takich pomieszczeniach do gipsowe mają stałą grubość na całej powierzchni, w związku z czym nie dają nam tak dużej swobody w wyrównywaniu błędów murarskich jak tradycyjne tynki, które możemy nakładać w różnej grubości (od ok. 0,5mm do 2-2,5cm). W przypadku płyt gipsowo-kartonowych ściana musi być równa. Dopuszczalne są wgłębienia, które można wcześniej uzupełnić tynkiem lub zaprawą murarską. Obowiązkowo należy jednak zlikwidować wszelkie należy kleić wyłącznie na warstwę nośną ściany, czyli np. pustaki, bloczki itp. lub na tynk (choć takie rozwiązanie stosowane jest bardzo rzadko, jedynie czasami w pracach remontowych). Nie należy mocować płyt do starej farby, gdyż może to spowodować złe związanie kleju ze ścianą, a w konsekwencji stopniowe odrywanie się płyt i pękanie nowej powierzchni ściany do klejenia płytPodłoże musi być równe i czyste. Nie mogą na nim występować tłuste plamy oraz zapylenie. Najlepiej oczyścić ściany lekko zwilżonym mopem, co pozwoli na „ściągnięcie” większości zabrudzeń. Starajmy się ograniczyć do niezbędnego minimum stosowanie środków chemicznych, jedynie ewentualnie do usunięcia tłustych ścianę należy dobrze zagruntować na całej powierzchni. Nie trzeba jednak stosować drogich gruntów szczepnych (przeznaczonych raczej pod powłoki malarskie). W zupełności wystarczą typowe popularne środki producentów oferuje środki gruntujące dedykowane pod konkretny rodzaj ściany (pustaki, beton, bloczki itp.). Niezależnie od środka należy pamiętać, że celem stosowania gruntu jest ujednolicenie chłonności na całej powierzchni ściany i polepszenie zdolności do związania jej z zaprawą klejenia płyt gipsowo-kartonowych obowiązkowo musimy stosować kleje dedykowane do tego typu prac. Posiadają one skład odpowiednio dostosowany do nietypowego materiału jakim jest płyt g-k, czyli do warstwy gipsowej obłożonej warstwą papierową. Zły dobór kleju może doprowadzić do braku związania zaprawy z płytą płyt gipsowo-kartonowychPrzed przystąpieniem do klejenia należy odpowiednio dociąć płyty gipsowe. Płyty powinny mieć wysokość mniejszą niż wysokość ściany o ok 15-20mm. Pozwoli to na wykonanie odpowiedniej szczeliny pomiędzy ścianą a podłogą i sufitem. Pozwoli ona na cyrkulację powietrza i umożliwi lepsze związanie zaprawy są również istotne ze względu na wrażliwość płyt na działanie wilgoci, która czasami może pojawić się na styku ściany z podłogą czy sufitem. Tradycyjne tynki są znacznie mniej wrażliwe na takie niewielkie miejscowe planujemy kłaść instalację elektryczną po obłożeniu ścian płytami, to na razie nie musimy w żaden sposób ich docinać. Zrobimy to później, przed ułożeniem kabli. Niestety jednak wycinanie rowków w płytach gipsowych jest znacznie dłuższe niż przygotowanie bruzdy w tynku tradycyjnym. Tutaj musimy najpierw wstępnie naciąć linie prowadzące w powłoce kartonowej, aby nie uszkodzić zbyt dużej powierzchni płyty. Rowki w płytach najlepiej wycinać nożykiem lub specjalnymi ostrzami jednak instalacja została położona wcześniej, to powinniśmy przed przymocowaniem płyt wyciąć niezbędne otwory na wszystkie gniazdka i włączniki (czyli tam gdzie są tzw. „puszki elektryczne”). Późniejsze ich wycinanie może doprowadzić do uszkodzenia kabli instalacji elektrycznej i samych puszek, co utrudni wpasowanie gniazdek. Starajmy się docinać otwory dostosowane do średnicy puszek (lub nieco większe o ok. 5mm). W tym celu warto zakupić tzw. otwornice, nakładane na tradycyjną wiertarkę lub wkrętarkę. Gwarantują one wykonanie otworów okrągłych o precyzyjnie dobranej płyt gipsowo-kartonowych do ścianyKlej zaleca się nanosić paskami o szerokości ok. 10cm na obwodzie płyt oraz plackami o średnicy ok. 10-15cm w odstępach 30-40cm. Klej należy nakładać warstwą grubości ok 1,5-2cm. Jednocześnie zaleca się zachowanie odstępu od krawędzi płyt ok 5cm, co umożliwi lepsze „rozłożenie się” kleju podczas dociskania płyty, bez „wychodzenia” kleju po za płytę. Zbyt duże odsunięcie kleju (ponad 10cm) może z kolei spowodować uszkodzenie miejsc połączenia płyt, z uwagi na brak podparcia na mniejszych elementach, jak wąskie paski o szerokości poniżej 30cm, zaleca się pokrycie całej ich powierzchni klejem, oczywiście z zachowaniem odstępu od krawędzi (ok. 3-5cm).W celu zapewnienie dobrego podparcia połączeń płyt na kleju można co ok. 50cm nanieść klej również przy samej krawędzi płyty, co doprowadzi do jego niewielkiego „wycieku”, na który przyklejona zostanie sąsiednia płyta. Stosując to rozwiązanie musimy jednak pamiętać, aby zachować maksymalny odstęp czasu pomiędzy klejeniem kolejnych płyt (uzależnionym od rodzaju kleju, podawanym przez producenta na opakowaniu).W celu zachowania równego odstępu między płytami a podłogą zaleca się wcześniejsze ułożenie „podpórki”, którą może być np. docięta w paski płyta OSB, płyta g-k lub zwykłe najtańsze listewki. Można również stosować kliny (np. takie jak do układania paneli podłogowych), jednakże należy je wtedy rozmieścić odpowiednio gęsto, aby płyta znajdowała się w poziomie w stosunku do podłogi. Na klinach trudniej jest utrzymać jednakową szerokość szczeliny przy dłuższych płytę musimy spionować. Najlepiej w tym celu użyć długiej poziomicy (ok. 2,0-2,5m). Czas jaki mamy do swobodnego spionowania i poprawienia płyty to najczęściej ok. 10-15 minut (przy typowych klejach). Po tym czasie nastąpi wiązanie kleju gipsowego, a wszelkie zmiany w strukturze warstwy kleju doprowadzą do jego oderwania od płyty zaleca się mocować w sposób jak najlepiej dopasowany do pozostałych, z zachowaniem szczelin nie większych niż 3mm).Wykończenie połączeń między płytami gipsowymiBardzo istotnym elementem wykończenia wnętrz płytami gipsowymi jest prawidłowe wykonanie wszystkich szczelin, czyli połączeń między sąsiednimi artykule „Podstawowe błędy spoinowania płyt gipsowych” omówiono najważniejsze zasady wykańczania szczelin między płytami. Umożliwi to zachowanie ciągłości warstwy gładzi i farby, bez ich pękania na łączeniach redakcyjny portalu 02-04-2013 17:00Mocowanie do ściany za pomocą kleju gipsowego to najczęściej wybierany sposób układania płyt gipsowo-kartonowych. Nie jest on wprawdzie skomplikowany, ale wymaga równego podłoża. Przed montażem na ścianach warto zaznaczyć układ płyt. Ułatwi to takie ich rozmieszczenie, aby nie trzeba było wiele docinać. Na podłodze dobrze też zaznaczyć linią lico płyty. Dzięki temu można kontrolować płaszczyznę płyt podczas do ściany za pomocą kleju gipsowego to najczęściej wybierany sposób układania płyt gipsowo-kartonowych. Nie jest on wprawdzie skomplikowany, ale wymaga równego podłoża. Przed montażem na ścianach warto zaznaczyć układ płyt. Ułatwi to takie ich rozmieszczenie, aby nie trzeba było wiele docinać. Na podłodze dobrze też zaznaczyć linią lico płyty. Dzięki temu można kontrolować płaszczyznę płyt podczas Rigips1 z 7Mocowanie do ściany za pomocą kleju gipsowego to najczęściej wybierany sposób układania płyt gipsowo-kartonowych. Nie jest on wprawdzie skomplikowany, ale wymaga równego podłoża. Przed montażem na ścianach warto zaznaczyć układ płyt. Ułatwi to takie ich rozmieszczenie, aby nie trzeba było wiele docinać. Na podłodze dobrze też zaznaczyć linią lico płyty. Dzięki temu można kontrolować płaszczyznę płyt podczas RigipsMocowanie do ściany za pomocą kleju gipsowego to najczęściej wybierany sposób układania płyt gipsowo-kartonowych. Nie jest on wprawdzie skomplikowany, ale wymaga równego podłoża. Przed montażem na ścianach warto zaznaczyć układ płyt. Ułatwi to takie ich rozmieszczenie, aby nie trzeba było wiele docinać. Na podłodze dobrze też zaznaczyć linią lico płyty. Dzięki temu można kontrolować płaszczyznę płyt podczas RigipsKrok 1. Przygotowanie podłoża. Aby suchy tynk dobrze się trzymał, spoiny muszą tworzyć ze ścianą równą płaszczyznę. Jeśli zaprawa murarska wystaje przed lico cegieł, bloczków lub pustaków, trzeba ją skuć, a powierzchnię Lafarge GipsKrok 2. Nakładanie gruntu. Przed przyklejeniem płyt gipsowo-kartonowych na ściany nanosi się preparat gruntujący odpowiednio dobrany do chłonności podłoża. Taki środek poprawi przyczepność suchego tynku do Lafarge GipsKrok 3. Nanoszenie zaprawy. Na spodniej stronie płyt układa się ją plackami. Pośrodku rozmieszcza się co 35-50 cm placki okrągłe o średnicy około 10 cm, a przy krawędziach - podłużne, układane co 10-20 RigipsKrok 4. Przyklejanie płyt. Płyty z ułożonymi plackami zaprawy przykłada się do ściany i dociska. Następnie koryguje się ich ustawienie w pionie i w poziomie, lekko uderzając przez łatę gumowym RigipsKrok 5. Spoinowanie styków. Masę szpachlową wciska się między krawędzie płyt, a potem rozprowadza na całej długości łączenia. Styki wzmacnia się zatapiając w masie taśmę zbrojącą. Po ponownym szpachlowaniu szlifuje się AtlasKrok 6. Montaż sufitu. Po ułożeniu suchego tynku na ścianach płyty montuje się na suficie (odwrotnie niż w tynkach układanych na mokro). Nie przykleja się ich, lecz mocuje wkrętami do metalowego rusztu podwieszonego do Rigips Zastosowanie płyty gipsowej stanowi świetny sposób na ciekawe wykończenie ściany. Jej montaż można przeprowadzić na dwa sposoby: poprzez przykręcenie do metalowego stelażu lub przyklejenie do podłoża. Zobaczmy, jak zrobić to, wykorzystując tę drugą metodę – poniżej instrukcja krok po kroku! Sposoby klejenia płyt g-k – jakie mamy możliwości? Chcąc przykleić płytę gipsowo-kartonową do podłoża, możemy skorzystać z jednej z trzech metod: - mocowanie na plackach gipsowych – masę nakładamy na płytę w formie placków o ok. 10-centymetrowej średnicy. Kleksy z kleju znajdujące się przy krawędziach warto rozmazać tak, by tworzyły linię; - mocowanie na pasach gipsowo-kartonowych – metoda stosowana wtedy, gdy podłoże jest nierówne (różnica wynosi tutaj około 30 cm). W tej sytuacji montaż zaczynamy od przyklejenia na podłoże pasków z płyty gipsowo-kartonowej – powinny mieć szerokość równą 10 cm i być ułożone co ok. 60 cm. Dalsze etapy pracy wyglądają tak jak przy klejeniu metodą na placki gipsowe; Uwaga! Płyt gipsowych nie należy przyklejać w sytuacji, gdy ściany są wyjątkowo nierówne i posiadają duże uskoki. W tej sytuacji znacznie lepiej sprawdzi się montaż na specjalnych, metalowych stelażach, do których przykręca się poszczególne elementy. - klejenie płyt na styk do podłoża – jeśli powierzchnia jest równa, możemy montować płyty, nakładając na nie cienką warstwę kleju, a następnie dociskając je do podłoża. Powierzchnię kleju po aplikacji należy wyrównać pacą z szerokimi zębami. Montaż płyty gipsowo-kartonowej w 7 krokach 1. Dokonujemy pomiarów – dokładnie zmierzmy płyty, które zamierzamy przykleić, przytnijmy je tak, by pasowały do ściany, a na podłożu zaznaczmy miejsca łączenia poszczególnych płyt. 2. Przygotowujemy podłoże – zerwijmy ze ściany stare płytki, oczyśćmy ją z wszelkich zabrudzeń, a na koniec starannie zagruntujmy. 3. Rozrabiamy klej – jeśli grunt już wysechł, możemy przystąpić do wymieszania kleju gipsowego. O tym, jak to prawidłowo zrobić, przeczytamy w tym artykule. 4. Aplikujemy klej – nakładajmy go bezpośrednio na ścianę, starając się, by równomiernie go rozłożyć na całej powierzchni. 5. Przykładamy płyty g-k – na podłodze stawiamy kliny, kładziemy na nich płytę gipsowo-kartonową i stopniowo przykładamy ją do podłoża z klejem – zaczynając od krawędzi. 6. Sprawdzamy poziom – sięgamy po poziomicę i sprawdzamy, czy płyta została ułożona równo. Jeśli nie, dobijamy ją łatą do właściwego poziomu. 7. Wykonujemy szczelinowanie – na koniec wypełniamy klejem szczeliny pomiędzy poszczególnymi płytami tak, by zyskać jednolitą powierzchnię. O czym jeszcze pamiętać podczas klejenia płyt g-k? Zabudowa z płyt gipsowo-kartonowych nie powinna być stosowana w pomieszczeniach narażonych na duży poziom wilgoci. Wszystko ze względu na to, że spoina może nią nasiąknąć, a w efekcie zacząć się odspajać. Jeśli już musimy zastosować suchy tynk w łazience, pralni czy innym pomieszczeniu tego typu, sięgnijmy po tzw. zieloną płytę g-k, która odznacza się zwiększoną odpornością na działanie wilgoci. Zadbajmy też koniecznie o właściwe warunki otoczenia w czasie klejenia płyt gipsowych. Temperatura powinna być nie mniejsza niż 10°C. Należy też unikać nagłych wahań temperatury, które mogłyby zakłócić proces wiązania masy klejowej. Zbudowane w ten sposób ścianki są lekkie - można je więc stawiać w praktycznie dowolnym miejscu, bez dokonywania skomplikowanych obliczeń wytrzymałościowych. Co więcej, praca przy nich jest prosta i nie wymaga szczególnych narzędzi. Może się więc za nią wziąć każdy, kto lubi troszkę pomajsterkować. W łazience, ścianką z płyt g-k najczęściej wydziela się kabinę prysznicową z brodzikiem. Takimi płytami łatwo i tanio można także obudować wannę. Przedzielenie większej łazienki niską ścianką pozwoli wyodrębnić w niej część bardziej intymną, z pozostawieniem swobodniejszego dostępu np. do umywalki. Przy okazji zyskuje się dodatkowe miejsce na łazienkowe drobiazgi. Wszystkie płyty g-k można pokrywać płytkami ceramicznymi (glazurą), tak wiec nowa ścianka nie będzie odbiegać wyglądem od reszty łazienki. Jest jednak pewien szkopuł… Ukryte pod glazurą płyty g-k nie są w pełni odporne na wodę. Sprzedawcy oferują wprawdzie płyty, które nazywają wodoodpornymi (takie właśnie się zaleca do pomieszczeń mokrych, do których należy łazienka), ale producenci są ostrożniejsi i nazywają je impregnowanymi. Impregnacja poprawia odporność materiału na działanie wody, ale nie uszczelnia go całkowicie. Dlatego przy urządzaniu łazienki płyty trzeba dodatkowo zabezpieczyć. Jednym z prostszych sposobów jest pokrycie ich tzw. płynną folią Ceresit CL 51 , czyli elastyczną powłoką przeciwwilgociową. Ma ona postać płynu gotowego do użycia. Dwie jej warstwy nakłada się na płyty g-k pędzlem lub wałkiem, w odstępie dwugodzinnym. Łączna grubość warstwy preparatu powinna wynieść 1–1,5 mm. Ewentualne drobne spękania nie szkodzą - pokryje je folia. Jedynie w narożach, na krawędziach, przy przejściach rur itd. jej elastyczność może się okazać niewystarczająca. W tych miejscach trzeba ją wzmocnić specjalną taśmą uszczelniającą Ceresit CL 152 . Wciska się ją na świeżo w pierwszą warstwę przepony i przykrywa warstwą drugą. Płytki kleimy zaprawami uelastycznionymi bądź też elastycznymi takimi jak: Ceresit CM 12 „Elastic Gres”, Ceresit CM 15 „Marble&Mosaic” , Ceresit CM 16 , Ceresit CM 17 „Super Flexible”, Ceresit CM 22 oraz Ceresit CM 77 „UltraFlex”. Płytki kleimy przy użyciu pacy zębatej, przy czym wymiar jej zębów jest uzależniony od wielkości zastosowanych płytek. Żeby łazienka była „wodoodporna” w 100 procentach trzeba zadbać o szczelność warstwy płytek ceramicznych. Szczeliny między nimi powinno się starannie wypełnić fugą mineralną, najlepiej taką, która po pierwsze jest odporna na wnikanie wody, po drugie jest odporna na wnikanie grzybów i pleśni. Takie właściwości posiada fuga Ceresit CE 40 aquastatic z formułą Microprotect. Tam, gdzie ścianka z płyt g-k styka się z podłogą lub zwykłą ścianą, mineralna fuga nie da rady ewentualnym naprężeniom. Dlatego w tych miejscach stosuje się elastyczny silikon sanitarny - taki jak Ceresit CS 25.

klejenie płyt gk na placki